Przeczytane książki...

 "Była to, w wielu aspektach, księgarnia jej marzeń, przede wszystkim dlatego, że wszystkie te książki zostały już przeczytane.

Przeczytane książki są najlepsze."

Katarina Bivald - Księgarnia spełnionych marzeń. Wydawnictwo Amber, Warszawa 2014, s. 133; przekład Ewy Chmielewskiej-Tomczak

Dziwna rzecz, książki stawały się dla niego coraz bardziej ważne.

 Włożył czek do pugilaresu i przeniósł górę książek na stół koło łóżka. Kupił je dwa dni temu, żeby mieć coś do czytania, kiedy nie będzie mógł spać. Dziwna rzecz, książki stawały się dla niego coraz bardziej ważne. Nie mogły wszystkiego zastąpić, ale sięgały w sferę, do której nic innego sięgnąć nie mogło. W pierwszych latach w Paryżu nie dotykał książek, były zbyt blade w porównaniu z tym, co przeżył. Teraz stały się wałem; jeśli nie chroniły, to w każdym razie można się było na nich wesprzeć. Nie pomagały wiele, ale były ochroną przed ostateczną rozpaczą, wtedy gdy cały świat cofał się w ciemność. To dosyć. Kiedyś powstały myśli, którymi obecnie gardzono i z których się wyśmiewano. Były jednak kiedyś i zostaną, to wystarcza.

 Erich Maria Remarque - Łuk Triumfalny. Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2001, s. 332; przekład Wandy Melcer

Dziś jest to sen o utraconym raju...

 - Kiedy stąd wyjdę, pojadę do Włoch. Do Fiesole. Mam tam cichy, stary dom z ogrodem. Zatrzymam się w nim na pewien czas. Będzie jeszcze chłodno. Zgaszone, wesołe słońce. W południe jaszczurki wylegujące się na nagrzanych ścianach. Wieczorem dzwony z Florencji. W nocy księżyc i gwiazdy za cyprysami. W domu są książki i duży kamienny kominek z drewnianymi ławami. Można na nich siedzieć przy ogniu. Żelazne kozły pod drzewo tak są zrobione, że na ich podpórkach można postawić szklanki. W ten sposób ogrzewa się czerwone wino. Pusto, tylko para staruszków doglądająca gospodarstwa.

Popatrzyła na Ravica.

- To piękne - powiedział. - Cicho, ogień, książki, spokój. Dawniej nazywano to życiem drobnomieszczańskim. Dziś jest to sen o utraconym raju.

Erich Maria Remarque - Łuk Triumfalny. Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2001, s. 138; przekład Wandy Melcer

"Stówka. Przeczytaj to jeszcze raz"

 "Stówka. Przeczytaj to jeszcze raz" to książka o książkach i czytaniu. Czy potrzebna jest jeszcze jakaś rekomendacja? Tak? Zatem jeszcze dodam, że felietony (dokładnie 101) napisały Anna Dziewit-Meller i Justyna Sobolewska.

Teraz to już na pewno nikogo do czytania namawiać nie muszę. :)

Miłej lektury!

Wydawnictwo: OsnoVa, 2021, 262 s.

O zapominaniu

 "Zazdroszczę i zawsze będę zazdrościć owej niezwykłej umiejętności zapominania, którą obdarzeni są niektórzy szczęśliwcy."

Carlos Ruiz Zafón - Miasto z mgły. Opowiadanie Blanca i pożegnanie. Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA SA, Warszawa 2021, s. 19; przekład: Carlos Marrodán Casas

To mój stały rytuał poprzedzający lekturę...

 Czasem, zanim zacznę czytać jakąś książkę, zwłaszcza nową, lubię ją po prostu potrzymać w dłoniach. Henry mawiał, że ogrzewam książki tak, jak Anglicy ogrzewają imbryki do herbaty. Owszem. To mój stały rytuał poprzedzający lekturę: potrzebuję dotknąć okładki, pogłaskać stronice. Zapoznać się z nimi. Powoli, bardzo powoli.

Marian Izaguirre - Tamte cudowne lata. Prószyński i S-ka, Warszawa 2014, s.141; przekład Barbary Jaroszuk