Rafał Kosik: "Felix, Net i Nika oraz Pałac Snów"

Okładka

"Teraz zobaczyła, że to co wcześniej brała za drzewo, naprawdę jest wąskim, nieprawdopodobnie wypaczonym regałem, którego konary i gałęzie stanowiły odłażące deski i paski forniru. Brnąc przez błoto, podeszła bliżej i stwierdziła, że jest on tak powykręcany, jakby był wykonany z elastycznej gumy, która zastygła podczas formowania. Książki rozsypywały się i spadały kawałkami do wody. Rozejrzała się. Pozostałe drzewa też okazały się zniekształconymi regałami. Za to kilka cieńszych bardzo przypominało wieszaki na ubrania.
Doszła do wniosku, że jest to najbardziej zaniedbana biblioteka, jaką w życiu widziała.Odwróciła się, by znaleźć inne wyjście. Stąd było widać, że najbardziej oczywista droga - wzdłuż ściany i rzędów regałów - będzie trudna do pokonania. 

Z jednej strony przejście zagradzały, zrzucone na chybotliwą stertę, połamane półki na książki, z drugiej podejrzany obszar bąblującej wody. Ruszyła więc przed siebie, starając się trzymać jak najbliżej błotnych pagórków. 

Te książki są tu chyba za karę, pomyślała. To musi być biblioteka kiepskich książek, coś jak archowum. Zerknęła na najbliższy regał-drzewo i spróbowała odczytać tytuły na grzbietach. Okładki były w stanie rozkładu, ale z przykrością znalazła tam kilka książek, które kiedyś sama przeczytała. Spróbowała zetrzeć warstwę osadu z liter, ale palec zapadł się w wilgotną masę, w jaką zamienił się tomik beznadziejnych poezji. Dopiero teraz dostrzegła zaśniedziałe tabliczki opisujące zawartość półek: "grafomani", "pożal się Boże intelektualiści", "bełkotliwe beztalencia", "poeci niskolotni", "sławni ludzie, którzy nie umieją pisać, a myślą, że umieją".  "

Rafał Kosik: "Felix, Net i Nika oraz Pałac Snów".  Powergraph, Warszawa 2006, 420 s.