W wygodnym fotelu - z książką i kawą

Szukaj na tym blogu

Wrzosowy wieczór

w dniu 10.10.23

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty

Jeremi Przybora i jego wersja "Hamleta"

HAMLET O rany, jak ciemno! Co stanie się ze mną? Onegdaj zmarł tato - ojczyma mam za to I zmartwień mam nawał, bo drania to kawał. Lecz cóż to za zjawa ponura i krwawa po zamku się pęta? DUCH KRÓLA zjawia się Już mnie nie pamiętasz? Tatusia, szantrapo?! HAMLET O rany, to papo! DUCH KRÓLA Nie papo - duch jego z powietrza pustego. HAMLET Dlaczegóż to, duchu, zażywasz dziś ruchu? DUCH KRÓLA Bo muszę wyjawić, nim kury zapieją, straszliwe cierpienia, co w duchu szaleją. Twój ojczym i stryjo, a brat mój - ropucha - gdym kimał, trucizny mi nalał do ucha. HAMLET Trucizny? A skądżeż, tatusiu, to wiecie? DUCH KRÓLA Bom zaraz na tamtym obudził się świecie. I tak mnie ten oprych zakopał w grób wąski, by zaraz z królową połączyć się w związki i tronu używać z występną niewiastą! HAMLET Tfu! Swołocz, łachudra, śmierdzące plugastwo! Kur pieje. DUCH KRÓLA Kur zapiał. Dla duchów to rodzaj budzika. Pamiętaj o zemście! Ja muszę już znikać. Znika z odgło

Biernat z Lublina: "Kto miłuje księgi, nie miewa tęskności"

Wizerunek Biernata z Lublina (ok. 1465 - ok. 1529) na Kamienicy Klonowica na lubelskim rynku Rataj, mając pana swego Męża w czytaniu pilnego, Tam do jego książnice wszedł, Gdzie on zawżdy swe księgi czedł. A gdy go uźrzał samego, Nad księgami leżącego, Jął ty słowa k niemu mówić: "Jakoż możesz sam tuta zbyć?" On mu rzekł: "Nigdy ja nie sam: Zawżdy częstą biesiadę mam; Terazć-em oto sam został, Gdym ciebie przed sobą uźrzał". Którzy ciem siedzą z księgami, Nie mogą być nigdy sami, Aże, kiedy w ciżbie siedzą, Tam dopiero sami będą. Okładka "Kto miłuje księgi, nie miewa tęskności" pochodzi z "Żywota Ezopa Fryga mędrca obyczajnego i z przypowieściami jego..." (ok. 1522). W: "Wiersze o książkach". Czytelnik, Warszawa 1964, s. 17

Marian Załucki: "O kramach z książkami i kramach z tymi kramami"

Kultura? Owszem - konieczna. Lektura? Rzecz pożyteczna. Książki uwielbiam i cenię! Lecz co to - Przepraszam - Za sposób, Ażeby wciąż tyle osób Wystawiać na pokuszenie? Gdzie pójdziesz - Wszędzie zasadzka: Za rogiem, Za węgłem, Znienacka Kram z kupą książek i ksiąg! Zamiast przejść obok rozsądnie - Człowiek przystanie… Oglądnie… Weźmie do rąk - I już wsiąkł! Ja sam naciąłem się grubo. Dzisiaj. W rocznicę ślubu. W święto małżeńskiej miłości. Posyła mnie żona Do miasta… - Kup (mówi) bakalii. Do ciasta. Bo zaprosiłam dziś gości. - Skocz (mówi) na jednej nodze! Skoczyłem. Kram był po drodze. Stanąłem. Inni też stali. Zerknąłem. Widzę tom Prusa. Nie kupić? Nie mogę! Pokusa. Kupiłem. Zamiast bakalii. Wróciłem. Żona w głos biada, Że to się do ciasta nie nada, Że z takim jak ja nie wytrzyma!... I sama pobiegła do miasta Po owe bakalie do ciasta. Wróciła… Z wierszami Tuwima! Posłała córeczkę do miasta. - Andrutów (mówi) kup paczkę!

Obsługiwane przez usługę Blogger