Frances Hodgson-Burnett: "Leśna Boginka"

"Wszyscy, których życie ukształtowało się pod wpływem literatury, ze wzruszeniem wspominają pierwszą książkę, jaką posiadali. "Książka kwiatów" była taką pierwszą książką w życiu Osóbki. Żadna inna książka nie miała tyle uroku, nie kryła w sobie tyle cudownego piękna, takiego bogactwa opowieści i przygód. A przecież była to tylko książeczka do nauki alfabetu.

Jakaż ona była piękna! Godzinami siedziało się na pufie i przewracało się jej kartki, i zachwycało sę obrazkami przedstawiającymi Anemon dla litery A, Cyklamen dla litery C, Różę dla litery R. [...]

Z zewnątrz książka przypominała brązową Biblię. Była mała i gruba, z dużą, wyraźną czcionką. Stroniczki podzielone były na pół; górę zajmowało prostokątne czarne tło, na którym widniał kwiatek, w dolnej połowie mieściły się cztery rymowane linijki tekstu, z których każda zaczynała się od tej samej litery, co nazwa kwiatka. Czarne tło było jak poezja, jak natchnienie; ono wydobywało urodę kwiatka. Nie pamiętam już wierszyków, choć wydaje mi się, że traktowały o przymiotach moralnych, przypisywanych danemu kwiatkowi. [...]

Osóbce nigdy nie przyszło do głowy, by kwestionować moralne atrybuty kwiatów. Przyjmowała te nauki do wiadomości, choć wydaje mi się, że robiły ona na niej dużo mniejsze wrażenie niż piękne kolorowe ilustracje namalowane na prostokątnym czarnym tle."

Zapewne to ta książeczka tak urzekła dziewczynkę: