...trzy wielkie tomy Szekspira z ilustracjami Dorégo

  Czasami niektóre gusty i upodobania Władysława nie były znane nikomu i objawiały się nagle i całkiem niespodziewanie. Tak właśnie ujawnił się jego kult dla Szekspira w chwili mało do tego - zdawałoby się - sposobnej, bo w chwili wybuchu pierwszej wojny. Gdy wtedy państwo Władysławowie opuszczali Dom, pan Władysław wręczył Helence skórzaną teczkę, wypchaną i ciężką, przykazując jej, by się z nią nigdy, pod żadnym pozorem nie rozstawała. Helenka, dumna z tej misji, piastowała ciężką teczkę sumiennie i szczęśliwie dowiozła ją do ostatecznego kresu wojennej tułaczki - do Wiednia. 

  Tu, gdy już państwo Władysławowie się urządzili, kiedyś wieczorem pan Władysław, ruszając wąsikami, zapytał Helenki:

- Czy wiesz, coś tak piastowała przez całą drogę?

Helence z ciekawości aż rumieńce wystąpiły na twarz. Spodziewała się jakiejś wielkiej rewelacji. Także zainteresowała się tym Emilia, która jakoś dotąd nie zajmowała się misją powierzoną Helence. Pan   Władysław otworzył teczkę i zaczął z niej wyciągać, jeden po drugim, trzy wielkie tomy Szekspira z ilustracjami Dorégo.

Helenka była zadziwiona, dlaczego spośród książek zabrał ojciec tę - Szekspir był jej daleki i nieznany. Natomiast pani Emilia nie starała się nawet ukryć swej irytacji i oburzenia:

- Jak to? To kazałeś jej dźwigać przez cała drogę? Ja myślałam, że to są jakieś ważne papiery. Gdybym była wiedziała, że to znowu te głupie książki... - Nie dopowiedziała, co by się wówczas stało, ale można się było domyślić, że nic dla Szekspira dobrego.

Pan Władysław jednak był zadowolony i dumny, że i jemu raz udał się zakonspirowany podstęp.

Zofia Starowiejska-Morstinowa: Dom. Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań [2014], s. 77-78